Hoe kan je het nou leuk vinden om deurwaarder te zijn? Dat is toch een ondankbaar beroep!
Afgelopen weekend op een verjaardag viel
plots een ongemakkelijke stilte toen op enig moment mijn beroep ter sprake
kwam. Een van de eerste reacties was: “Hoe kan je het nou leuk vinden om
deurwaarder te zijn? Dat is toch een ondankbaar beroep!” Een bijzondere reactie,
juist wanneer je zelf zo trots bent op je vak. Uitleggen waarom je daar zo
trots op bent voelt als verdedigen, maar waarom eigenlijk?
Voordat ik beëdigd werd tot kandidaat
gerechtsdeurwaarder heb ik ruim drie jaar gewerkt als incassomedewerker. Voor
mijn gevoel kon ik daardoor een goede inschatting maken van de
schuldenproblematiek en hoe die problematiek eruit ziet in de praktijk. Ondanks
mijn ruime werkervaring binnen de deurwaardersbranche bleek de praktijk toch
anders te zijn. In de eerste maand van mijn werk als deurwaarder heb ik de
schuldenproblematiek voor het eerst van dichtbij gezien en dat heeft grote
indruk op mij gemaakt.
Een vieze keuken vol met afwas en een gezin
met drie kinderen op een beperkt aantal vierkante meters was voor mij in de
eerste maand voldoende om daarvan onder de indruk te raken. Als deurwaarder
word ik vaak alleen gezien als slechtnieuwsbrenger. Ik heb mij in die tijd
sterk afgevraagd hoe ik er als deurwaarder tóch voor kan zorgen dat ik niet
alleen de slechtnieuws brenger ben, maar juist ook een juridisch begrijpelijk
advies kan overbrengen waar de debiteur goed mee uit de voeten kan. Ofwel, een
helpende hand bieden en richting geven, hoe doe ik dat nou eigenlijk?
Het is niet voor niets dat AGIN Timmermans
als eerste gerechtsdeurwaardersorganisatie in Rotterdam, Tilburg en Bergen op
Zoom het certificaat Sociaal Verantwoord Incasseren toegekend gekregen heeft. Mij
wordt namelijk de mogelijkheid geboden om écht de tijd te nemen voor de
schuldenaren en het ‘slechte’ nieuws duidelijk en concreet over te brengen en daarnaast ook de schuldenaar helpen en stimuleren om vervolgstappen te nemen.
Eenmaal in gesprek met deze mensen, neem ik
de tijd die nodig is om vragen te beantwoorden, advies te geven en tot
oplossingen en (betalings-)afspraken te komen. Zo krijg ik de kans om met
schuldenaren samen te werken en kostenstapeling te voorkomen.
Om die boodschap over te brengen
is het belangrijk dat ik persoonlijk in contact kom met de schuldenaren. Hier
doe ik dan ook mijn uiterste best voor door dubbel te checken of er écht
niemand thuis is. Een schuldenaar persoonlijk spreken werkt altijd het beste.
Op dat moment maak ik direct een inschatting van de financiële
en maatschappelijke situatie. Ook maak ik tijdens dat contactmoment een
betalingsafspraak die voor alle partijen redelijk is (denk hierbij aan de
schuldenaar en de opdrachtgever) en waarbij de schuldenaar zijn financiële
zelfredzaamheid behoudt. Een route waarbij bijna geen enkele schuldenaar thuis
is of de deur opendoet, zie ik dan ook als gemiste kans.
Voor mij voelt het vaak alsof ik mij moet
verdedigen waarom ik voor dit vak gekozen heb, omdat voor veel mensen het
deurwaardersvak als ondankbaar en agressief beroep wordt bestempeld. Zo zie en
ervaar ik het niet, in tegendeel zelfs.
Als deurwaarder sta ik midden in de maatschappij. Ik kom niet alleen een
exploot betekenen, maar ook de schuldenaar te woord staan en adviseren op een
begrijpelijke en rustige manier. Natuurlijk ben ik mij er van bewust dat er
niet altijd een oplossing is en dat met mijn advies niet direct alle schuldenproblematiek
verdwenen is, maar ik ben er trots op dat ik samen met mijn collega’s bij AGIN
Timmermans een steentje kan bijdragen aan het verminderen van de
schuldenproblematiek in Nederland.
Sabine Kemps
Kandidaat Gerechtsdeurwaarder
